از شاگردان شيخ منتخب الدين، متوفى بسال 585 ه ق بود. كتاب تخصيص البراهين در نقض مسئله امامت، از كتاب اربعين فخر رازى، كه علّامه حلّى نام آن را حصص البراهين نوشته از تأليفات او است و سال وفاتش مضبوط نيست. (ص 4 ج 4 ذريعه)

برهان الدين محمد بن على بن شعيب-

در باب كنى بعنوان ابن الدّهّان خواهد آمد.

برهان الدين مرغينانى-

در بالا بعنوان برهان الدين على بن ابى بكر، مذكور شد.

برهان الدين هروى-

در بالا، بعنوان برهان الدين حيدر، نگارش داديم.

برهان قيسى ابراهيم بن محمد-

بهمين عنوان قيسى خواهد آمد.

بزار ابو بكر احمد بن عمر-

بصرى، حافظ، صاحب مسند كبير از علماى عامّه، كه در زهد و تقوى قرين احمد بن حنبلش شمارند. در سال (292 ه قمرى) دويست و نود و دو از هجرت، در شهر رمله شام درگذشت.

بزّاز- بمعنى بزر الكتان (تخم كتان) فروش است. (ص 106 هب)

بزرج‌ بر وزن و معنى بزرگ و معرّب آن است و گاهى اوّلش مفتوح هم ميشود. در اصطلاح علماى رجال، مابين محمد بن منصور بن يونس و پدرش و جدّش و ابو صالح محمد، مردّد ميباشد و تحقيق مراتب و شرح‌حال ايشان، موكول بكتب رجاليّه است.

بزنطى‌

بزنطى، ابو جعفر (يا ابو على) احمد بن محمد بن ابى نصر كوفى ميباشد و در اصطلاح رجالى، منصرف بقاسم بن حسين (كه گاهى او را نيز موصوف به بزنطى دارند) نمى‌شود، بلكه در صورت اطلاق و نبودن قرينه، مراد، همان احمد مذكور است كه از اكابر محدّثين و علماى شيعه ميباشد كه نخست واقفى مذهب بود و اخيرا مستبصر شده است. بفرموده علماى رجال، ثقه و جليل القدر، وثاقت و فقاهت وى مسلّم و از اصحاب حضرت موسى بن جعفر عليهما السلام بود بلكه در خدمت حضرت رضا و حضرت جواد عليهما السلام نيز مقرّب و رتبتى بلند داشت و يكى از اصحاب‌