(كه چهار سال پيش از وفات شيخ مرتضى انصارى و يازده سال بعد از وفات استادش صاحب جواهر ميباشد) وفات يافت. شماره لفظ حال (39) در اين بيت، مقدار عمر او و شماره جمله (نجم العلم غايب)- (1277) نيز تاريخ هجرى قمرى وفاتش ميباشد، منظومه مذكوره رجال را در بيست و دو سالگى برشته نظم آورده است.

حشره اللّه مع اجداده الطّاهرين (ص 150 ج 1 عه و خود نخبة المقال)

بروجردى ميرزا على اصغر بن على اكبر-

از اكابر علماى شيعه ميباشد كه در سال 1231 ه قمرى در شهر بروجرد از بلاد عراق عجم زاييده شد و از شاگردان صاحب جواهر، صاحب فصول، صاحب ضوابط، شيخ حسن فقيه كاشف الغطاء و ديگر اكابر وقت بود، فيض حضور اكثر محدّثين و مفسّرين و حكماى آن عصر را دريافته و تأليفات نافعه جليله دارد:

1- الافاضات الرضوية فى نشأت الانسان من بدء خلقه الى الموت و البرزخ و المحشر 2- البوارق اللامعة 3- الثيمم 4- در مكنون 5- سيف الشيعة 6- سيف المجاهدين 7- شرح منظومة 8- صلوة الجمعة 9- ضياء النور كه منظومه‌ايست مثنوى عرفانى و اخلاقى و در تاريخ 1276 ه ق تأليف شده و خود مؤلف در آخر آن گويد:

يعنى از عدد لفظ (غرفه) كه هزار و دويست و هشتاد و پنج است، عدد نه را اگر اسقاط كنى تاريخ تأليف اين كتاب ميشود 10- ظلمة مظلمة 11- عقائد الشيعة بزبان پارسى، كه در سال 1263 ه ق تأليف شده و بارها در ايران بچاپ رسيده است 12- فارق الحق 13- فوائد الشيعة 14- فيض الرضا 15- كفر و ايمان 16- لالى الكلام 17- لؤلؤ منثور 18- مخزن الاسرار 19- مشكوة الانوار 20- معدن الحكمة 21- منهج الحق 22- مهمات الاصول 23- نور الانوار در احوال حضرت قائم عجل اللّه فرجه.

(از خود بعضى از كتابهاى مزبور استخراج شده است)

برهان محمد حسين بن خلف-

تبريزى، اديب شاعر، متخلّص به برهان، در اصل از اهل تبريز بود و لكن در هند اقامت داشت، در آنجا كتاب لغتى، از پارسى بپارسى، بنام سلطان عبد اللّه قطب شاه والى حيدرآباد در 1083 ه