رجال شيخ، مرتب باصحاب ائمه اطهار عليهم السلام است 20- المحاسن 21- المساحة 22- المغازى و غير اينها كه در كتب رجاليه نگارش يافته است و اشهر از همه كتاب محاسن او است كه در السنه دائر و به محاسن برقى معروف است و در سال دويست و هفتاد تمام يا هفتاد و چهار يا هشتاد تمام از هجرت (270 يا 274 يا 280 ه قمرى) وفات يافت و احمد بن محمد بن عيسى كه رئيس و فقيه قم بوده با سروپاى برهنه تشييع جنازه‌اش كرد. قبر او هم مانند قبور اكثر فضلا و علما و اهل حديث از شيعه، كه در قم مدفون هستند در اين زمان معلوم نيست. گاه است كه صاحب ترجمه را در قبال پدرش برقى، محمد بن خالد ذيل، به صغير موصوف داشته و برقى صغير گويند و پدرش محمد بن خالد را نيز در مقابل وى برقى كبير نامند. (ص 16 قن و 13 ت و 106 ج 4 مه و كتب رجاليه)

برقى صغير برقى كبير

موافق آنچه در دو فقره شرح‌حال مذكور در بالا و پائين اشاره شده، اوّلى عبارت از احمد بن محمد بن خالد و دويمى هم كنايه از محمد بن خالد مى‌باشد.

برقى محمد بن خالد-

پدر برقى احمد مذكور، كنيه‌اش ابو الحسن يا ابو عبد اللّه، از ثقات محدّثين شيعه، از اصحاب حضرت امام موسى و امام رضا و امام جواد عليهم السلام ميباشد و از تأليفات او است:

1- البلدان و المساحة 2- التأويل و التعبير 3- التبصرة 4- التفسير 5- التنزيل 6- الرجال كه داراى شرح‌حال روات حضرت امير المؤمنين عليه السلام است 7- العويص 8- فضائل القرآن. در فهرست ابن النّديم كتاب محاسن را نيز كه بنابر مشهور از احمد بن محمد خالد بوده و ما هم در آنجا نگارش داديم، از تأليفات همين محمد بن خالد شمرده است نگارنده گويد: چون احمد و محمد هردو بفرموده علماى رجال از ثقات هستند چندان جاى بحث نيست زيرا بهرصورت كه باشد كتاب محاسن مذكور معتبر و معتمد ميباشد، بلى اگر وثاقت يكى از ايشان جاى ترديد بود تحقيق مطلب ضرورت داشت، بسط زايد را موكول بكتب رجاليه مى‌داريم، سال وفات محمد بن خالد مضبوط نيست و گاهى او را در مقابل پسرش به كبير موصوف داشته و برقى كبير گويند.