نيز در حديث تأليف داده است، روز چهارشنبه غرّه رجب چهارصد و بيست و پنج از هجرت (425 ه قمرى) در شصت سالگى در بغداد وفات يافت و در گورستان جامع بغداد مدفون شد و خطيب بغدادى در نمازش حاضر بوده است.

(ص 142 ج 4 مه و 373 ج 4 تاريخ بغداد و 19 ج 3 طبقات الشافعية)

عكس سيد على اكبر برقعى- 15

برقعى سيد على اكبر-

ابن سيد رضى الدين، از افاضل عصر حاضر ما است كه نسب شريفش بموسى مبرقع، فرزند ارجمند حضرت امام محمد تقى عليه السلام موصول ميشود. موافق آنچه با خط شريف خود نگارش داده، در يازدهم رمضان هزار و سيصد و هفده از هجرت در بلده طيّبه قم متولد شد، علوم ادبيّه را از اساتيد فنّ فراگرفت، بتحصيل معقول و منقول پرداخت، در فقه و اصول سطحى در حوزه چندى از اكابر وقت حاضر شد تا آنكه در سال هزار و سيصد و چهل از هجرت قدسى نسبت، حاج شيخ عبد الكريم حائرى (كه ترجمه حالش بعنوان آية اللّه نگاشته آمد) در آن بلده رحل اقامت افكند، در حوزه درس آن عالم ربّانى حاضر شد و علوم عقليّه را از فيلاسوف اعظم ميرزا على اكبر حكمى يزدى كه در آن رشته دستى توانا داشت فراگرفت. تأليفات نافعه بسيارى دارد كه از آن جمله است:

1- بامداد روشن در اسرار صلح حضرت حسن ع 2- تبصره معلمان در نحو 3- تذكره مبتكران در پايه‌گذاران علوم و فنون 4- تذكره معلمان در صرف 5- جلوه حق مختصر مهر تابان مذكور در زير 6- چرا از مرگ بترسم 7- درج گهر در جوامع كلمات حضرت خير البشر ص با ترجمه و شرح آن 8- روض المنى فى المختار من قصار كلمات امير المؤمنين ع مع التذييل بشيى‌ء غير يسير من النوادر و الشعر و الادب 9- رهبر دانشوران در تراجم رجالى كه بكنيه و لقب معروفند 10- السراج الوهاج فى اسرار المعراج 11- شرح قصيده عينيه سيد حميرى‌