خودشان شهرت يافته‌اند. بجله هم يكى از بطون قبيله بنى سليم است و در مقام نسبت بآن بجلى گويند (بر وزن سعدى) و در نامه دانشوران گويد بجل با دو كسره و تشديد لام است.

(ص 123 ج 3 مه)

بحترى [ابو عباده (يا ابو الحسن) وليد بن عبيد]

ابو عباده (يا ابو الحسن) وليد بن عبيد (يا عبيد اللّه يا عتبة) بن يحيى، بحترى طائى، اديب فاضل فصيح بليغ، شاعر ماهر، از مشاهير طبقه اوّل شعراى عرب، ميباشد، در شهر منبج نامى از توابع شام و يا در ديهى زردفنه نامى از ملحقات منبج زاييده شد، ساليان درازى در بغداد اقامت كرد، متوكّل عبّاسى و گروهى ديگر از اكابر را مدحها گفت و از اين راه ثروت بسيارى اندوخت، كتاب معانى الشعر از آثار وى ميباشد و ديوان مرتبى دارد كه در سال يك هزار و سيصد تمام از هجرت در در استانبول چاپ شده است، كتاب حماسه او را نيز كه در بيروت چاپ شده بچندين سبب بحماسه ابى تمام ترجيح ميدهند. در سال دويست و هشتاد و سه يا چهار يا پنج از هجرت (283 يا 284 يا 285 ه قمرى) در حلب يا منبج، در هفتاد و هفت يا هشت يا نه سالگى درگذشت. او نخستين كسى است كه اشعار او را سلسلة الذهب گفتند.

از اشعار او است كه در مدح متوكّل گفته است و حاضر شدن او را در نماز عيد فطر، تذكر ميدهد:

مخفى نماند: يحيى بن وليد بحترى، پسر صاحب ترجمه، كه كنيه‌اش ابو الغوث ميباشد نيز شاعرى است مشهور كه در شام اقامت داشت، پيش از سيصد هجرت ببغداد آمد، اكابر آنجا اشعار پدرش را از وى استماع نمودند و عاقبت تبعيد گرديد. از اشعار او است كه در مدح ابو العباس بن بسطام گفته است:

سال وفاتش بدست نيامد. منبج (بر وزن مسجد) از بلاد شام است و بحتر (بر وزن بلبل)