كه كنايه از چندين تن از رجال و اكابر بودند ثبت اوراق نموديم مثل- اركان و اوتاد و مشايخ و اصحاب اجماع و اشباه آنها و نيز كثرت فائده را منظور داشته و پاره‌اى از القاب و كنيه‌هاى غير معروف اصحاب تراجم مذكور در اين وجيزه را نيز در محلّ ترتيبى خود قيد كرده و ترجمه حال را بهمان عنوان مشهورى محول داشتيم مثلا ترجمه حال ابو منصور جمال الدين آيت اللّه حسن بن يوسف بن على بن مطهر حلّى معروف به علّامه را در تحت همين عنوان معروفى او (علامه) نگارش داده و بملاحظه اينكه شايد در بعضى مواقع استعلام مقصود از لقب غير معروف مذكور (جمال الدّين آية اللّه) يا كنيه غير مشهور نام‌برده (ابو منصور) هم منظور نظر باشد و يا خود در بعضى از ازمنه يا امكنه و يا در نظر بعضى از مراجعه‌كنندگان اين كتاب با القاب و كنيه‌ها و نسبت‌هائى كه در زمان ما يا بلاد ما يا در نظر ما بدانها معروف نشده‌اند اشتهار يافته باشند آنها را نيز مثل ديگر القاب و كنيه‌هاى مشهوره در محلى كه مقتضاى ترتيب طبيعى اين كتاب است نگاشته و ترجمه و شرح‌حال را به عنوان علّامه محوّل داشتيم بلكه ابن المطهّر را نيز كه در ميان عامه عنوان مشهورى علامه حلّى بوده و بهمين عنوانش مى‌شناسند در محل ترتيبى خود ذكر كرده و ترجمه حال را به عنوان علّامه حواله كرديم و همچنين ترجمه حال ابو العبّاس تقى الدين احمد بن محمد معروف به شمنى را در زير همين عنوان مشهوريش نگارش داده و هريك از تقى الدين و ابو العباس را نيز بهمان ملاحظه نام برده در محلى كه مقتضاى ترتيب اين كتاب است نگاشته و ترجمه و شرح حال را به همان عنوان شمنى موكول داشتيم.

اين وجيزه داراى يك مقدمه و يك پايان و پنج باب ميباشد كه اولى حاوى شرح‌حال معروفين به لقب بوده و چهار باب ديگر هم در ترجمه حال اشخاص مصدّرين به لفظ اب يا ابن يا امّ يا بنت (على الترتيب) ميباشد و بعضى از خانواده‌هاى معروف به بنى فلان يا آل فلان را نيز بمناسبت حليه بعنوان پايان در ذيل همان چهار باب آخرى نگارش داديم اما مقدمه مشتمل بر چند مطلب است كه ذيلا بيان مى‌شود:

الف- در ترتيب القاب حرف اولى و دويمى تا حرف آخرى منظور شده و در كنيه‌ها