بديعى خود منظور داشته عز الدين موصلى است كه در روضات، شطرى وافى، از همين بديعيّه را نقل كرده است. (ص 77 ج 3 ذريعه)

امين الدين على بن منجب-

بعنوان ابن الصيرفى خواهد آمد.

امين الدين فضل بن حسن-

بعنوان طبرسى فضل مذكور خواهد شد.

امين الدين محمد بن على بن ضياء الدين مسعود-

فارسى بليانى كازرونى، كه در ديه بليان از مضافات كازرون فارس زاييده است. شيخ مشايخ زمان و مقتداى اهل عرفان بود، خرقه از دست عموى خود شيخ عبد اللّه بليانى، ملقّب به اوحد الدين، از نوه‌هاى شيخ ابو على دقاق پوشيده و در خدمت او تربيت يافته است، وى در سال هفتصد و چهل و چهار يا پنج هجرت (744 يا 745 ه قمرى) در كازرون وفات يافت و در خانقاهى موسوم بنام خودش مدفون گرديد و به امين فارسى نيز شهرت داشته و از او است:

پدرش على بن مسعود، ملقّب به زين الدين نيز از مشايخ نامدار و افاضل روزگار بود، از مجد الدين فرغانى تحصيل مراتب علميّه نموده و در سال ششصد و نود و سه از هجرت (693 ه ق) درگذشته و در همان خانقاه مدفون است. (ص 67 ج 1 مع و 327 عم)

امين الدين ياقوت بن عبد اللّه-

موصلى، بعنوان ملكى خواهد آمد.

امين الدين يحيى بن اسمعيل-

بعنوان بياسى مذكور خواهد شد.

امين عاملى سيد محسن بن عبد الكريم بن على بن محمد-

حسينى، جبلى عاملى، نزيل دمشق شام، ملقّب به امين، در عصر حاضر ما از اكابر علماى اماميّه و مفاخر شيعه اثنى عشريه، عابد زاهد با ورع و تقوى، مسلّم يگانه و بيگانه و محل وثوق عرب و عجم ميباشد. در حدود سال هزار و دويست و هشتاد و دو از هجرت (1282 ه قمرى) در ديه شقرا، از ديهات جبل عامل متولد شد، نحو و صرف و منطق‌