نگارنده گويد: دور نيست كه صاحب ترجمه همان شاعر ايرانى باشد كه بشرح حال او بعنوان انسى خواهيم پرداخت اگرچه با در نظر گرفتن تاريخ وفات انسى كه از قاموس الاعلام نقل خواهيم كرد بسيار مستبعد ميباشد لكن اشتباهات قاموس نسبت بتراجم احوال ايرانيان بسيار است. (ص 253 لس)

امير خسرو دهلوى ابن امير محمود-

از شعراى نامى تركستان ميباشد كه در اصل از آن سامان بود، پدرش در فتنه چنگيزى از آنجا فرار كرد و بهندوستان رفت و بيش از اندازه مورد توجهات سلطان محمد پادشاه دهلى گرديد و بمقامات بس بلند ارتقا يافت تا در غزوه كفار مقتول شد. پسرش امير خسرو صاحب ترجمه كه اشعار آبدارش بسيار و داراى فضائل بى‌شمار بود جانشين وى گرديد، سه فقره قصيده انيس القلوب، بحر الابرار، مرآت الصفا و منظومه‌اى در تاريخ دهلى و منظومه‌اى در مناقب هند از او ميباشد. بعضى رساله‌هاى ديگر نيز در علم موسيقى و استيفا و مانند آنها دارد و از غزليّات او است.

و زمان وفاتش بدست نيامد. (ص 132 سفينه)

امير خواند محمد بن خاوند شاه-

بعنوان مير خواند خواهد آمد.

امير سلطان محمد شمس الدين-

بعنوان بخارى محمد شمس الدين خواهد آمد.

اميرشاهى آقا مليك ابن مليك جمال الدين-

فيروزكوهى، از مشاهير شيعه ميباشد، اجداد او از بزرگان سربدار بودند و نسبت وى بملوك سربدار موصول ميشود. وى مورد اكرام امرا بود و در صورت‌گرى و علم موسيقى در عصر خود نظير نداشت، عود را نيك مينواخت، در اصول معاشرت و حسن اخلاق طاق بود و بجهت انتساب بحضرت شاه ولايت به شاهى تخلّص مى‌كرد، ميرزا بايسنقر به تبديل‌