اين جمله اخير، با حساب ابجدى مساوى 1313 ميباشد.

(ص 90 ج مرآت البلدان و 272 ج 3 ذريعه)

اعثم كوفى احمد بن على-

بعنوان ابن اعثم نگارش خواهد يافت.

اعرابى و شاء محمد بن احمد-

بهمين عنوان و شاء خواهد آمد.

اعرج حسن بن محمد-

بعنوان نظام اعرج خواهد آمد.

اعرجى سيد محسن بن سيد حسن-

بعنوان محقّق اعرجى مذكور خواهد شد.

اعسم شيخ عبد الحسين-

در زير، در ضمن ترجمه پدرش اعسم، محمد على مذكور است.

اعسم شيخ محمد على بن شيخ حسين-

بن شيخ محمد اعسم نجفى زبيدى، از اعيان علماى اماميّه و اكابر شعراى آن طبقه ميباشد كه از حاضرين حوزه درس سيد مهدى بحر العلوم بود و با جمعى ديگر از اكابر نيز ملاقات نموده و مراثى بسيارى در مصيبت حضرت حسين بن على عليهما السلام گفته است و چهار منظومه فقهيّه در: رضاع، عده زنان، ارث، مطاعم و مشارب گفته و در سال يك هزار و دويست و سى و سه از هجرت (1233 ه قمرى) وفات يافته است. فرزند ارجمندش شيخ عبد الحسين اعسم نيز از اكابر اعلام بود، در جميع فضائل و مزاياى علميّه، خليفه و جانشين پدر گرديده است و منظومه‌هاى او را شرح كرده و از شاگردان محقّق اعرجى آتى التّرجمه ميباشد و در سال هزار و دويست و چهل و هفتم هجرت (1247 ه قمرى) وفات يافت و در صحن مقدّس مرتضوى، نزد والد ماجد خود مدفون گرديد. (ص 99 هب و غيره)

اعشى اكبر

همان اعشى قيس مذكور در زير است.

اعشى عبد اللّه بن خارجه-

از قبيله ربيعه بود و در كوفه اقامت داشت، در خصوص بنى اميّه تعصب بسيار بكار ميبرد و از اشعار او است كه در حق عبد الملك بن مروان، پنجمين خليفه اموى متوفى بسال 86 ه گفته است: