پاسخ زمين:

تا آخر قصيده- كه حاوى پنجاه و چهار بيت است. در مناظره قوس و رمح، گبر و مسلم، روزوشب و مانند آنها نيز اشعار نغز و لطيفى دارد. (ص 107 ج 1 مع و 241 لس)

اسدى كميت بن زيد بن خنيس-

اسدى، كوفى، اشعرى، شاعر امامى مشهور، مكنّى به ابو المستهل، از اعاظم شعرا و افاخم بلغا، بانساب و وقايع و لغات عرب دانا، از انصار بنى‌هاشم و مدّاح اهل بيت طهارت و ائمّه هدى و از اصحاب حضرت باقر و حضرت صادق عليهما السلام بوده و ممدوح علماى رجال ميباشد. در رجال‌كشى اخبار بسيارى در مدح وى وارد است و در بعضى از آنها مؤيّد بروح القدس بودن او مصرح گرديده و موافق برخى از آنها از طرف ائمّه هدى بدعاى خيرش ياد كرده‌اند و نيز وارد است كه مدايح او فقط بقصد قربت بود، صله و انعامى را كه بوى عنايت ميشد قبول نمى‌كرد و محض من باب تبرّك يكى از لباسهاى ايشان را درخواست نموده است. قصائدى كه درباره ائمّه اطهار و بنى‌هاشم گفته به هاشميات معروف و در سال هزار و نهصد و چهارم ميلادى در مصر و ليدن چاپ شده و طريحى گويد از اشعار او است كه در حضور حضرت باقر عليه السلام خوانده است:

پس آن حضرت تبسّم كردند. تمامى اشعار كميت از پنج هزار بيت متجاوز است علاوه بر مراتب فضلى مذكوره، در سخاوت، ديانت، سوارگى، تيراندازى، شهامت، حسن خط،