. . . و بيهقى در( المدخل) گويد( : قرآن در دوره زندگى پيامبر خدا بر همين ترتيب بوده چه آيات و چه سوره هايش) .

. . . و ابن الحصار گفته : ترتيب سوره ها و جا دادن آيه ها در جايگاههاى موجود , قطعا از وحى سرچشمه گرفته است .

آنگاه سيوطى پس از نقل اقوال ديگرى از بزرگان در اين مورد كه ترتيب سوره ها مانند ترتيب آيات توقيفى است گفته است .

مى گويم : و از امورى كه بر توقيفى بودن ترتيب سوره ها دلالت دارد اينكه( حاميم) ها بلكه بين سوره هاى آنها جدائى افكنده شده و همچنين بين( طسم شعرا ) و( طسم قصص) با( طس) فاصله شده , با اينكه اين سوره كوتاهتر از آن دو مى باشد , پس اگر در جاى خود قرار دادن سوره ها از روى اجتهاد بود( مسبحات) را پشت سر هم قرار مى دادند و( طس) را بعد از سوره قصص , مى آوردند .

سيوطى در نوع 62 از اتقان نيز درباره مناسبت آيات و سوره ها و اينكه ترتيب هر يك از آيه ها , و سورها , به دستور خداى تعالى بوده چند قول ديگر آورده است .

مى گويم : مطلب از طلوع صبح آشكارتر , و از خورشيد فروزان در نيمروز نمايان تر ا ست در اينكه آميخته كردن سوره هاى اين كتاب ارزنده الهى و ترتيب آن بر اين طرز شگفت انگيز نمى باشد جز به فرمان خداى تعالى , و كسى كه در قرآن غير آنچه را ما ثابت كرديم .