ابن قاصح در شرح آن گويد : شاعر در اين بيت آگاهى داده است كه مردانى كه ميان دو سوره بسم الله را آورده اند به سنت رسول الله عمل كرده اند .

( نموها) يعنى سند آن را گر چه ذكر نكرده اند بالا برده اند و آن را نقل كرده اند و آنان عبارتند از[ عيسى بن مينا] قالون [1] , كسائى [2] , و عاصم [3] , و ابن كثير [4] كه به( باء) و( راء) و( ن) و( دال) از گفته اش( بسنة رجال نموها دربة) به آنان اشاره شده است . و به كلمه( بسنة نموها) اراده نموده نوشتن صحابه بسم الله را در مصحف , و گفته عايشه( : بخوانيد آنچه را در مصحف هست) . و آثارى را كه مى گويند[ : پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله پايان پذيرفتن سوره اى را نمى دان ست مگر هنگامى كه ( بسم الله الرحمن الرحيم ) بر او نازل مى شد] .

كه اين اخبار بر آن دلالت دارد كه( بسم الله ) بارها با هر سوره اى نازل گرديده است .

من گويم : از پيشوايان معصوم ما عليهم السلام هم مانند آنچه از آنها نقل شده روايت گرديده چنانچه در تفسير عياشى از صفوان جمال