10/ 7 و در جاى ديگر [از قرآن‌] سنگ را بر آنان برترى داده و رتبه آنان را پست‌تر از رتبه جمادات قرار داده است‌(1)، و به اين مضمون در حديث ثابتى كه از پيغمبر صلى الله عليه و آله روايت شده است آمده كه: روزى پيغمبر صلى الله عليه و آله بيرون آمد و شنيد كه عمر به پدرش سوگند مى‌خورد. فرمود: به پدرانتان سوگند مخوريد، سوگند به آن كه جانم به دست اوست، آن چه را كه سرگين غلطان با بينى خود مى‌غلطاند [يعنى سرگين‌] بهتر از پدران شما هستند كه در زمان جاهليت [با كفر] مرده‌اند. و اين همان معناى بيان الهى است كه: إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيراً من النَّاسِ [بسيارى از مردم را گمراه كرده‌اند]. البته اين به زبان اشاره باطن قرآن است، نه به زبان تفسير معروف. سپس فرمود: فَمَنْ تَبِعَنِي [هر كس مرا پيروى كند] در پاكى و تحصيل كمال- در حال تدبير و اداره بدنش [يعنى در زمان زندگى دنيايى‌اش‌]- سلطه و غلبه طبيعتش در تحت احكام عقلش به توفيق الهى نابود شود و سپس به توسط كسى كه خداوند از خودشان به سوى او فرستاده- و در آيه اولى به او اشاره شد- به تزكيه و پاكى رسد. فَإِنَّهُ مِنِّي [إبراهيم/ 36: او از من است‌]، زيرا من گر چه طبيعتى ندارم كه مقهورش كنم و يا او مرا مقهور كند، ولى عنايت حق تعالى به من، احكام امكانى‌ام را در تحت احكام وجوبى متلاشى و نابود كرده است.

11/ 7 و اما مناسك [: آداب عبادت‌]: مظاهر نفوس است از صورتهاى مثالى و صورتهاى حسى كه مخصوص به فرشتگان و پيغمبران و اولياء است.