(7) فك ختم فص اسماعيلى‌

1/ 7 بدان كه متعلق اين فص و بازگشتش به دو صفت است: صفت علو و صفت رضا، و اصل و نهادش از جانب الهى دو نسبت است: وحدت ذاتى و جمعيت اسمائى. اما علت اختصاص اسماعيل عليه السلام به علو- از جهتى نسبت به ديگر فرزندان حضرت خليل عليه السلام- براى اين است كه او مانند ظرفى بود كه حامل سر كمال محمدى- كه نسبتش به ذات حق تعالى كامل و تمام بود- مى‌باشد، همچنان كه اسحاق عليه السلام ظرفى بود براى اسرار اسمائى كه پيغمبران مظاهر آن اسماء بودند.

2/ 7 و بيان اين مطلب از قرآن عزيز فرموده حق تعالى است در سوره عنكبوت در بيان داستان حضرت خليل عليه السلام: وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ جَعَلْنا في ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَ الْكِتابَ [عنكبوت/ 27: اسحاق و يعقوب را بدو بخشيديم و پيغمبرى و كتابهاى آسمانى را در فرزندان او نهاديم‌]. و هر پيغمبرى مظهر اسمى از اسماء است، و كتاب در اينجا امر جامعى است براى شرايع، و اسماعيل- تنها- اختصاص به پيغمبر ما دارد كه جامع خواص اسماء بشر يعنى‌