قيامت هنگامى كه مردمان پناه به حضرت خليل مى‌برند تا شفاعتشان را كند و گويند تو خليل خدايى، ما را شفاعت كن، در جوابشان مى‌گويد: مرا دوستى از آن سوتر است‌(1) [: كه شفاعت مى‌كند]. و پيغمبر ما صلى الله عليه و آله نيز خبر داده است كه: روز قيامت تمامى خلايق- حتى إبراهيم عليه السلام- به من پناه مى‌آورند. و آخرين مقامى كه خداوند بدو بخشيده بود و براى خودش مشخص فرمود مقام خلت و دوستى بود، و اين در خطبه‌اى است كه پنج روز پيش از رحلتش ايراد كرد و در آن پس از سپاس و ستايش الهى فرمود: اى مردمان! مرا در ميان شما برادران و دوستانى است، و من به سوى خداوند برائت مى‌جويم كه حتى يك نفر از شما را خليل و دوست بگيرم، و اگر مى‌خواستم دوستى بگيرم أبو بكر را به دوستى مى‌گرفتم.

5/ 5 خداوند مرا به دوستى گرفت، همان گونه كه إبراهيم را به دوستى گرفت، دوش كليد گنجينه‌هاى زمين و آسمان به من داده شد. اين تعريفى از جانب او- صلى الله عليه و آله- به كمال احوال و مقامات خود، و سر ظهورش به حقيقت برزخى خويش بتمامه بود، زيرا برزخيت مذكور اگرچه داراى جمعيت است ولى جمعيت، گاه براى كسى كه در جمعيتش جانب ظهور و سر ظهورش بر او غلبه دارد و يا جانب بطون بر او غلبه دارد حاصل مى‌آيد و گاه‌