1/ 21 بدان كه سر توصيف حكمت او به حكمت مالكى از اين جهت است كه
حكم اسم مالك بر حالات او غالب بود، زيرا معنى ملك شدت است و مليك شديد
است، و خداوند صاحب نيروى محكم و قوى است لذا او را به نيرويى كه سارى در
همت و توجهش بود يارى و كمك كرد و نتيجهاش اجابت و حصول مقصود بود. و من
آگاهيت بخشيدم كه همت از اسباب باطنى است، و پيش از آن نيز اشارهاى داشتم
كه اسباب باطنى حكمش از اسباب معمولى ظاهرى قوىتر است و از جهت نسبت به حق
تعالى سزاوارتر و باثباتتر از اين روى است كه اهل عالم امر، از جهت قوه و
نيرو از اهل عالم خلق قوىتر و از جهت تأثير بزرگتر و عظيمترند.
2/ 21 و نيز داستان وَ أَصْلَحْنا لَهُ زَوْجَهُ [انبياء/ 90: و
همسر او را اصلاح كرديم] را بايد متذكر بود چون اگر كمك و يارى حق تعالى
مر زكريا و همسرش را به نيرويى غيبى و ربانى- كه بيرون از اسباب معمولى
است- نبود، همسرش اصلاح نمىشد و حامله شدن از او برايش ميسر و آسان
نمىگشت