(14) فك ختم فص عزيرى‌

1/ 14 بدان كه حق تعالى چيزى را براى چيزى مطلقا- خواه آن صفت باشد و يا فعل و يا حال و يا غير اينها- از جانب خود تعيين نمى‌كند، زيرا امر او واحد است، و امر واحد او عبارت است از تأثير ذاتى وحدانى، به واسطه افاضه وجود واحد منبسط بر ممكنات متعدد و گوناگون داراى حالات و صفات مختلف، كه به حسب آن چه كه حقايق و ذوات غير مجعول آنها كه در علم أزلي الهى متعين است تقاضا مى‌كند پذيراى آن وجودند و هم بدان ظاهرند و هم ظاهر كننده آن.

2/ 14 بنا بر اين، اقتضاى حقيقت عزير عليه السلام و احكام لوازم آن [حقيقت‌] انگيزه خواستى از او به شناخت سر قدر و بيدار شدن فكرش در روستاى خراب، به صورت بعيد شمردن بازگشت آن [حقيقت‌]- همان گونه كه بوده- مى‌بود. لذا خداوند به واسطه فكرش و بعيد شمردنش انواع گوناگونى از صورتهاى بازگردانيدن و انواع مختلف از احكام قدرت را كه تابع علم است و [علم هم‌] در تعلق تابع معلوم، برايش آشكار ساخت در حالى كه بسيارى مى‌پندارند