در اين صورت ، با ورود اتفاق به عالم ، راه استدلال و برهان بر اصل وجود خداوند نيز مسدود خواهد شد .

معجزه ، کرامت ، اعانت ، اهانت

معجزه خارق عادتي است که با تحدّي بر نبوت همراه است و تحدّي قيدي است که آن را از ساير خوارق عادات امتياز مي بخشد . امر خارق عادت مي تواند به وساطت اراده و نفس زکّي يکي از اولياي الهي انجام شود که در اين صورت « کرامت » ناميده مي شود و مي تواند در اثر اجابت دعاي بنده اي از بندگان صالح خدا باشد که در اين حال « اعانت » نام مي گيرد ، و نيز مي تواند با اسباب و وسايلي که به تعليم و تعلّم تحصيل مي گردد ، پديد آيد ، مانند سحر و نظاير آن و گاه براي افشاي کسي که به دروغ داعيه نبوت داشته واقع مي گردد و به تحدّي زبان مي گشايد که در اين حال به « اهانت » موسوم است ؛ مانند « مسيلمه کذّاب » که چون آب دهان در چاه ريخت تا بر آب افزوده شود ، آن مقدار آب هم در چاه خشکيد . خشکيدن آب چاه بدين صورت ، گر چه خرق عادت است ؛ ليکن بر خلاف مورد تحدّي بوده و خواري مدّعي را به بار مي آورد و کذب دعواي او را آشکار مي سازد ؛ البته خارق عادت به اقسام چهارگانه مزبور منحصر نيست ، زيرا برهان عقلي بر حصر آن در موارد ياد شده اقامه نشد .

ويژگي اصلي معجزه آن است که از قدرت مطلق الهي بهره مي برد ؛ به بيان ديگر ، معجزه قدرت فائق و قاهر خدا را آشکار مي سازد و نبي که داعيه رسالت و پيام آوري از ناحيه مبدأ مطلق را دارد ، همان گونه که اصل رسالت او خرق عادت بوده و به علل مقيّد و محدود مستند نيست و او دعواي چنين امر خارق عادتي کرده است ، آيت ديگري را نيز از آن قدرت مطلق اظهار مي نمايد تا بدين وسيله بر ارتباط او با مبدأ