اين بود ترجمه گفتار آنجناب . آنكه در آخر فرمود كسى كه دوست دارد ديگران او را حكيم بدانند دست به گردن مغالطه مى اندازد , نكته اى بسيار ارزشمند است . نعوذ بالله من شرور انفسنا و سيئات اعمالنا .

عبارت ياد شده شفاء را متاله سبزوارى در شرح اسماء نقل فرموده است و مطالبى مفيد عنوان كرده است , به آن رجوع شود . [1]

شيخ بزرگوار ابن سينا , در تصلب به عقيده اش , مكرر در كتبش فرموده است : ان من تعود ان يصدق من غير دليل فقد انسلخ عن الفطره الانسانيه . يعنى هر كس عادت كرده است بدون دليل تصديق كند , از فطرت انسانى به در شده است .

شرح حال شيخ قدس سره بخصوص برخى از اشعارش , حاكى است كه مورد طعن و ايذاء و جرح لسان امثال گروه ياد شده قرار گرفته است , چنانكه ابن ابى اصيبعه در كتاب عيون الانباء فى طبقات الاطباء [2] اين ابيات را از شيخ نقل كرده است :

عجبا لقوم يحسدون فضائلى *** مابين غيابى الى عذالى

عتبوا على فضلى و ذموا حكمتى *** واستو حشوا من نقصهم و كمالى

انى و كيدهم و ما عتبوا به *** كالطود يحقر نطحه الاوعال

و اذا الفتى عرف الرشاد لنفسه *** هانت عليه ملامه الجهال

ترجمه : عجب از گروهى كه بدخواه فضايل من اند , مرا عيب و نكوهش مى كنند .

بر فضل من خشم مى گيرند و حكمت مرا مذمت مى كنند , از نقص خود در وحشت اند و از كمال من .

همانا كه مثل من در برابر بدسگالى و خشم آنان مثل آن كوه بزرگى است