تفاوتى كه از اين جهت , در عالم طبيعت , ميان اين دو ثقل پيدا شده است موجب برترى و تفاضل يكى از اين دو بر ديگرى گشته است , و به دليل همين تفاضل جسمانى , يكى از اين دو - يعنى امام - به حفاظت از ديگرى كه همان قرآن و ثقل اكبر است مى پردازد , و در اين مسير تا بدانجا همت مى گمارد كه حتى بدن خود را نيز فداى ثقل اكبر مى نمايد نه روح خويش را , زيرا آنچه كه در جهاد , فدا مى شود بدن است , و الا جان امرى جاودان است . به دليل همين جاودانگى و ابديت جان است كه فرمود :

﴿ ولا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا بل احياء عند ربهم يرزقون ﴾ - آل عمران]( 169 :

و اين از آن جهت است كه معامله اى كه شهيد , توفيق اقدام بر آن را مى يابد , در محدوده جسم است , و الا آن كس كه جان بدهد مرده است .

حاصل آن كه , اگر كسى حق را كه ميزان است بشناسد , هم به حقانيت قرآن پى خواهد برد , و هم به حقانيت امام , و كسى كه به اين مقام رسيده باشد , هرگز با مشاهده و مخالفان فراوان , ترديد به خود راه نداده و از امام معصوم خود , درباره حقانيت او سؤال نمى نمايد . چنانكه امام امير المؤمنين - عليه السلام - در پاسخ سائلى كه به صفوف دشمن اشاره نموده , پرسيد آيا اين همه بر باطل اند ,