شكى نيست كه ابراهيم خليل - عليه السلام - در هنگام دعا جهت امامت ذريه خود , هرگز براى آنان كه فعلا معصيت كار و ظالمند تقاضاى امامت نمى نمايد . بدين ترتيب دو گروه از شمول دعاى ابراهيم - عليه السلام - خارج مى شوند كه عبارتند از كسانى كه سابقه و لاحقه ظلم دارند , و كسانى كه قبلا عادل بوده , ليكن فعلا ظالم مى باشند . تنها دو گروه ديگر مى مانند كه حضرت ابراهيم - عليه السلام - درباره آنها توقع و انتظار استجابت دعا را دارد , و آن دو گروه عبارتند از كسانى كه اصلا معصيت و ظلم ننموده , و كسانى كه قبلا گناه كرده اند و فعلا عادل اند . از اينرو تفصيل خداوند - تبارك و تعالى - در پاسخ به حضرت ابراهيم - عليه السلام - آنجا كه مى فرمايد: ﴿ لا ينال عهدى الظالمين ﴾ - ( متوجه اين دو گروه است . پس معناى آيه با اين قرينه و دليل لبى متصل اين است كه , كسانى كه سابقه ظلم داشته باشند مشمول عهد من كه امامت است واقع نمى شوند , گر چه فعلا تو به كرده , و عادل باشند . پس عهد امامت تنها به كسانى مى تواند برسد كه سابقه و لاحقه معصيت نداشته و معصوم باشند] .