آيات قرآنى روزنه ها و درها و معبرها و عالمها براى اشخاص اند , تا بينش ها در چه پايه , و خواننده ها در چه حدى بوده باشد . به عبارت ديگر اين كتاب الهى معراج انسان يعنى وسيله عروج انسان است كه آيات آن به منزله درجات اين معراجند و پايه هاى اين نردبان اند .

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام به فرزندش ابن حنيفه وصيت فرموده است كه و عليك بتلاوة القرآن والعمل به واعلم ان درجات الجنة على عدد آيات القرآن فاذاكان يوم القيامة يقال لقارى القرآن اقرأ وارق [1] .

امام فرمود : درجات بهشت بر عدد آيات قرآنند , پس چون روز قيامت شود به قارى قرآن گفته مى شود بخوان و بالا برو . اين قرائت را مراتب است . يك مرتبه آن قرائت لفظى است كه همين قرائت در عالم ماده و نشأه عنصرى است كه با حلق و زبان و دهان و لب و لپ انجام مى دهيم , و يك مرتبه آن در عالم خواب است كه مثال همين قرائت اينجا است ولى كارى به جنبيدن لب و زبان اينجائى ندارد به قول حكيم

ابوالقاسم فردوسى :

مگر خواب را بيهده نشمرى *** يكى بهره دانش ز پيغمبرى

و پس از آنكه بكلى از اين كالبد انقطاع حاصل شد , قرائت به نحو