پس ميدان واقعى صبر , ميدان تكامل انسان است .

آنجا كه آدمى براى هدف واقعى آفرينش , بسوى مقصد نهائى انسانيت يعنى كامل شدن , بنده ى واقعى خدا شدن , انرژى ها و استعدادهاى نهان انسانى را به ظهور رسانيدن . . . در حركت و تلاش است , جاى صبر است .

آنجا است كه بايد در برابر هر انگيزه ئى و عاملى كه مانع پيشرفت او مى شود و او را از سير و حركت و كوشش و تلاش باز مى دارد مقاومت كند . چه اين عامل از درون وجود او بجوشد : تنبلى , خودپرستى , لذت و راحت طلبى , حرص ,