10 روح توحيد : نفى عبوديت غير خدا

دايره ء توحيد و روش موحدانه در زندگى و در سازمان بخشى اجتماعى , با تدبر در برخى ديگر از آيات توحيد و شرك , مشخص و واضحتر مى گردد .

قرآن , عبادت نكردن غير خدا را براى موحد بودن , كافى نمى داند و شرط ديگرى را نيز بر آن مى افزايد . . . و آن[ ( اطاعت نكردن از رقيبان و معارضان خدا] ( است . اين مطلب در فرهنگ قرآنى چندان واضح است كه در مواردى بر اطاعت و دنباله روى , نام عبادت نهاده شده و اطاعت كنندگان غير خدا , مشرك معرفى شده اند . با اين بيان , عبادت خدا را كه روح و معناى توحيد است مى توان با تعبير[ : ( عبوديت و اطاعت انحصارى خدا] ( معرفى كرد و عبوديت و اطاعت غير خدا را شرك دانست . . چه در فرمانهاى شخصى , چه در قوانين عمومى و چه در شكل و قواره و نظام اجتماعى . .

توحيد , با اين نماى متعرضانه در آيات فراوانى جلوه مى كند , از آنجمله :

افغير الله ابتغى حكما آيا جز آئين و برنامه ء خدا , داور و فرمانروائى برگزينم .

وهو الذى انزل اليكم الكتاب مفصلا در حاليكه اوست كه اين كتاب ( قرآن ) را كه داراى احكام و معارفى واضح و مشخص است , نازل فرموده است .