حسن چون پراكندگى كار خود را مشاهده كرد , كسى را نزد معاويه بدر خواست صلح فرستاد و معاويه , عبدالله بن عامر و عبدالرحمن بن سمره بن حبيب بن عبد شمس را بسوى او گسيل داشت , پس آنان در مدائن بر حسن در آمدند و آنچه پيشنهاد كرده بودند پذيرفتند و با او مصالحه كردند](

كامل ابن اثير :

( چون حسن در مدائن فرود آمد منادى در لشكر فرياد برآورد : مردم بدانيد كه قيس بن سعد كشته شد و بگريزيد مردم با اين سخن روى به گريز نهاده و آنچه حسن داشت بغارت بردند) ( و سپس عين گفتارى را كه از طبرى نقل كرديم تماما آورده ) آنگاه مى گويد :

([ و بعضى گفته اند علت آنكه حسن كار را به معاويه واگذاشت آن بود كه در آن هنگام كه معاويه درباره ى واگذار كردن خلافت ( بهمين لفظ ) با او مكاتبه كرده بود , وى براى مردم خطبه ئى خواند و در آن پس از حمد و ثناى خدا گفت : بخدا سوگند درباره ى مردم شام , ما را ترديد و پشيمانى پيش نمى آيد ليكن ما با اهل شام به مدد همزيستى و صبر مى جنگيديم , اينك همزيستى با دشمنيها فرتوت شده و صبر با نا آرامى ها و جزعها شما