علل غيبت حضرت مهدى (عج)

شكى نيست كه رهبرى پيشوايان الهى، به منظور هدايت مردم به سر منزل كمال مطلوب است و اين امر در صورتى مُيسّر است كه آنها آمادگى بهره بردارى از اين هدايت الهى را داشته باشند، اگر چنين زمينه مساعدى در مردم وجود نداشته باشد، حضور پيشوايان آسمانى در بين مردم ثمرى نخواهد داشت. متأسفانه فشارها و تضييقاتى كه بويژه از زمان امام جواد ع به بعد بر امامان وارد شد و محدوديتهاى فوق العاده اى كه برقرار گرديد ـ به طورى كه فعاليتهاى امام دهم و يازدهم را به حداقل رسانيد ـ نشان داد كه زمينه مساعد جهت بهره مندى از هدايتها و راهبريهاى امامان در جامعه (در حد نصاب لازم )وجود ندارد . از اين رو حكمت الهى اقتضا كرد كه پيشواى دوازدهم، غيبت اختيار كند تا موقعى كه آمادگى لازم در جامعه به وجود آيد.

البته بايد گفت همه اسرار غيبت بر ما روشن نيست ولى شايد نكته اى كه گفته شد، رمز اساسى غيبت باشد، در روايات ما زمينه و علل و اسباب غيبت، روى سه موضوع تكيه شده است:

1 ـ آزمايش مردم

چنانكه مى دانيم يكى از سنتهاى ثابت الهى، آزمايش بندگان و انتخاب صالحان و گزينش پاكان است. صحنه زندگى همواره صحنه آزمايش است تابندگان از اين راه در پرتو ايمان و صبر و تسليم خويش در پيروى از اوامر خداوند تربيت يافته و به كمال برسند و استعدادهاى نهفته آنان شكوفا گردد .