فصل ششم در بيان طهارت داعى

شرط بسيار مهم تاثير اذكار و ادعيه و اوراد و نظائرها طهارت انسانست كه صرف لقلقه لسان سودى نبخشد . بلكه مبادا موجب قساوت و بعد هم بشود زيرا كه ذكر عارى از فكر است يعنى قلب بى حضور است , و قلب بى حضور چراغ بى نور است و شخص بى نور از ادراك حقايق دور است . و مثل ذكر بى حضور مثل كورى است كه در دست او مشعل نور است .

در اين بيان رساى محقق خواجه نصير الدين طوسى در شرح فصل هشتم نمط نهم( اشارات) شيخ رئيس كه در مقامات عارفين است دقت شود كه گويد( : ان العباده تجعل البدن بكليته متابعا للنفس , فان كانت النفس مع ذلك متوجهه الى جناب الحق بالفكر صار الانسان بكليته مقبلا على الحق و الا فصارت العباده سببا للشقاوه كما قال عزوجل : فويل للمصلين الذين هم عن صلوتهم ساهون) . ( 139 )

ببايد بود دائم در حضورش *** كه تا بينى تجليهاى نورش

حضورى را فؤاد مستهام است *** حضورى را مقام لا مقام است

اين كمترين بحث از طهارت و مراتب آن را در رساله( وحدت از ديدگاه عارف و حكيم) به تفصيل تحرير كرده است بدانجا رجوع شود ( 140 ) ( ص 41 46 ط 1 ) .

بطور اجمال بدان كه گناه را مراتب است از گناه پيش پا افتاده چون سرقت و كذب تا انسان به جايى مى رسد كه عبادتش را گناه مى بيند و بعد خودش را كه