135 اى روح آرامش يافته . خوشنود و پسنديده بسوى پروردگارت باز گرد و در زمره بندگان من داخل شو و به بهشت من در آى .

136 بگو اگر دريا براى نوشتن كلمات پروردگار من مركب شود , دريا به پايان مى رسد و كلمات پروردگار من به پايان نمى رسد هر چند درياى ديگرى به مدد آن بياوريم .

137 همانا رب اسمى است كلى كه با همه معانيش در جميع اسماء كلى و جزئى سريان دارد و در هر اسمى , مناسب با همان اسم خود را نشان مى دهد , پس حقيقت هر موجودى از حقيقت الهيه اصليه يا حقيقت الهيه فرعيه اى كه نهايتى برايش متصور نيست , سرچشمه مى گيرد . وجودى كه به هر يك از موجودات منسوب است و در مراتب كونيه ( مرتبه روح مرتبه مثال مرتبه حس ) ظاهر گشته . از حضرت اسم متعين بهمان حقيقت الهيه , متعين است . پس همان اسم پرورنده و متولى تربيت آن موجود خواهد بود .

. . . و اما پيامبر ما محمد صلى الله عليه و آله پس برترين آبخور كه عبارت از تجلى اول است به او اختصاص يافته , و تجلى اول در مرحله نخستين , نور حضرت ختمى است و در مرحله بعدى رب و پرورنده آن حضرت و همين تجلى اول اصل و مبداء جميع اسماء و تعينات ( علميه و وجوديه ) است كما اينكه همو منتهى و غايت همه مى باشد . همانگونه كه خداوند درباره منتهى مى فرمايد : و ان الى ربك المنتهى ( و همانا منتهاى همه به سوى پروردگار توست ) و درباره مبداء فرمايد : قل لو كان البحر مدادا لكلمات ربى ( بگو : اگر دريا مركب شود تا كلمات پروردگارم را ثبت كند . . . تا آخر ) .

138 يا ايتها النفس المطمئنه ارجعى الى ربك راضيه مرضيه فادخلى فى عبادى و ادخلى جنتى ( آخر فجر ) .