و چون از نماز طواف فارغ شدى , براى سعى بين صفا و مروه مى روى و سعى هم از واجبات عمره است و ركن است . و ابتداء از كوه صفا مى كنى و به سوى مروه مى روى كه بايد رو به سوى مروه باشد . و همچنين از مروه به صفا مى روى و بايد رو به سوى صفا باشد . از صفا به مروه يك شوط است , و از مروه به صفا يك شوط , و هم چنين , پس شوط هفتم به مروه تمام مى شود كه بازگشتن به صفا ندارد , در صفا پاشنه پا را به كوه بچسباند , و همچنين در مروه انگشتان پا را به كوه برساند , بلكه چه بهتر كه براى حصول يقين از پله هاى صفا و مروه هم بالا رود , چه در آغاز و چه در انجام . و در وقت شروع بدين گونه نيت مى كند( : سعى ميان صفا و مروه عمره تمتع حجة الاسلام بجا مى آورم قربة الى الله تعالى) و در صورت خستگى مى توانيد كه اندكى در مبدأ و منتهى يعنى در صفا و مروه در هر شوطى استراحت كنيد ولى زياد فاصله نشود كه مبادا عرفا توالى بهم بخورد . و در اثناى سعى بدون عذر عقلانى توقف نكند و ننشيند . و سعى كن كه در سعى با سكينه و وقار باشى .

و چون شوط هفتم تمام شد كه به مروه منتهى مى شود بايد تقصير كنى . و آن چنانست يعنى مقصود از اين تقصير اين است كه مقدارى از موى سر و شارب و ريش را كوتاه كنى . و اگر از هر يك از آنها اندكى كوتاه كنى كافى است . ( پس تقصير به معنى كوتاه كردن است ) . و مى توانى گرفتن ناخن را تقصير قرار دهى , مثلا ناخن سر انگشتى را با قيچى بچينى ) . و در حال تقصير هم بايد نيت كنى , مثلا بگوئى : ([ تقصير مى كنم به جهت بيرون