براى اينكه شروع مباحث نبوت در نهج البلاغه آشكار بشود , من يك مقدمه كوتاهى را عرض مى كنم . ما در اين بحث به مسئله وحى نميپردازيم بلكه به نبوت به چشم يك واقعيت تاريخى و يك حادثه ترديد ناپذير نگاه مى كنيم . بى گمان در تاريخ بشريت , حادثه اى كه ما نام آنرا نبوت مى گذاريم اتفاق افتاده , در وجود اين حادثه ميان ما و ميان بى اعتقادان به نبوت اختلافى نيست , اختلاف در تفسير اين حادثه است , اختلاف در مضمون پيامى است كه در اين حادثه وجود دارد اما در اصل حادثه , در اين واقعيت تاريخى ميان و ما و هيچيك از انسانهائى كه با تاريخ سر و كار دارند , اختلافى وجود ندارد , موسى يك پديده ايست كه در تاريخ واقع شده , عيسى از نظر آن كسانيكه قبول دارند , عيسى بوده است همينطور , ديگر پيامبران با تاريخچه هاى كم و بيش روشن يا مبهم همينطور . ما نبوت را در اين بحث به اين چشم نگاه مى كنيم . يعنى اين واقعه را , اين حادثه تاريخى را در نظر مى گيريم بعد در اطراف اين بحث مى كنيم . اولا بحث مى كنيم كه در هنگام ورود اين حادثه تاريخى زمينه اجتماعى چگونه بوده ؟ يعنى اين حادثه در چه موقعيت زمانى و تاريخى و در چه وضعيت اجتماعى واقع شده است ؟ بعد بررسى مى كنيم كه اين حادثه از كجاى جامعه سر برآورده ؟ از كدام طبقه ؟ از كدام قشر ؟ از چه تيپ انسانى ؟ آيا از پادشاهان ؟ آيا از مستضعفان ؟ آيا از عالمان و متفكران و انديشمندان ؟ از كدام طبقه ؟ بعد بحث و مطالعه مى كنيم , كه اين حادثه داراى چه جهت گيرى بود ؟ آيا بسود يك طبقه خاصى مى انديشيد ؟ آيا بسود مادى مى انديشيد ؟ آيا به جنبه هاى عرفانى و معنوى مى انديشيد ؟ چه مى گفت ؟ چه مى خواست بكند ؟