( همانا بعضى از علماء يهود و نصارى مال مردم را به ناحق مى خورند و آنانكه طلا و نقره بر هم انباشته مى كنند و در راه خدا آنرا انفاق نمى كنند به عذاب دردناكى بشارت ده ) كه در اين آيه دو گروه احبار و رهبان و گروه زر اندوزان كوبيده شده اند ) .

بدون واو در وسط آيه خواند يعنى گفت : . . . بالباطل الذين يكنزون . . .

( كه در اين صورت چنين معنى مى شود كه برخى علمأ يهود و نصارى مال مردم را به ناحق مى خورند , آنان كه طلا و نقره بر هم انباشته مى كنند و . . . ) ( در اين حالت فقط يك گروه كوبيده شدند , زر اندوزان از احبار و رهبان ) يعنى والذين را به الذين تبديل كرد . عبدالله بن مسعود شمشيرش را برداشت و روى دوش گذاشت و گفت اگر آيه را با واو نخوانى با اين شمشير خروج مى كنم .

اينقدر حساس بودند , آيه را خودشان از پيغمبر شنيده بودند در سينه ها و نوشته هايشان ضبط كرده بودند . و با قيمت جانشان از آن حفاظت مى كردند . در زمان پيغمبر قرآن آمد و تدوين شد و بعد از او قاريان , حافظان و تلاوتگران همواره خواندند و مجال كم و زياد شدن در قرآن را ندادند .

س 3 - فرق بينه و حجت چيست ؟

جواب - حجت دليلى است كه براى احتجاج كردن و مجادله با خصم از آن استفاده مى كنيم . اما بينه براى قانع كردن خود انسان است . دليل واضح و روشن را بينه گويند . بينه خود انسان را قانع مى كند ولى براى احتجاج و استدلال نيست .