جهت گيرى كلى امامان در حوادث زندگى

بنظر ما پس از صلح امام حسن عليه السلام كه در سال چهل هجرى اتفاق افتاد , اهل بيت پيامبر به اين قانع نشدند كه در خانه نشسته و فقها احكام الهى را آنچنان كه مى فهمند بيان كنند , بلكه از همان آغاز صلح , برنامه همه امامان اين بود كه مقدمات را فراهم كنند تا حكومت اسلامى را به شيوه اى كه مورد نظرشان بود , بر سر كار آوردند , و اين را به روشنى در زندگى و سخنان امام مجتبى ( ع ) مى بينيم .

پس از اينكه امام حسن ( ع ) با معاويه صلح كرد . نادانان و نا آگاهان با زبانهاى مختلف حضرت را نكوهش مى كردند . گاهى او را ذليل كننده مؤمنين مى دانستند و مى گفتند : شما اين مؤمنين پرشور و پر حماسه اى كه در مقابل معاويه قرار داشتند , با صلح خودتان خوار كرديد و تسليم معاويه نموديد , گاهى تعبيرات محترمانه تر و مؤدبانه ترى بكار مى بردند ولى مضمون يكى بود .

امام حسن ( ع ) در برابر اين اعتراضها و ملامتها جمله اى را خطاب به آنان مى گفتند كه شايد در سخنان آن حضرت از همه جملات رساتر و بهتر باشد , و آن جمله اين است :

و ان ادرى لعله فتنة لكم و متاع الى حين [1]

چه مى دانم , شايد يك آزمونى براى شما است و شايد يك متاع و بهره اى است براى معاويه تا زمانى محدود , و اين جمله از آيه قرآن است .

اين به روشنى نشان مى دهد كه حضرت در انتظار آينده اى است