با خود خواهند گفت: اگر در روى زمين حجتى از حجت هاى الهى وجود داشت در مقابل هر ظلم و ستمى كه انجام مى گيرد ايستادگى مى كرد و نسبت به برطرف كردن آن اقدام لازم را به عمل مى آورد.

اميرالمؤمنين(عليه السلام) به اين مسأله اين گونه اشاره مى نمايد: «موقعى كه امام غايب كه از فرزندان من است در پس پرده ى غيبت قرار گيرد... اكثر مردم دچار اين توهم خواهند شد كه حجت خدا از بين رفته و امامت به پايان رسيده است، اما سوگند به خدايى كه على را آفريده است در چنين روزى حجت خدا در ميان آنان حضور دارد...».[1]

مولاى متقيان(عليه السلام) در روايتى ديگر مى فرمايد: «صاحب الامر از فرزندان من است، در دوره ى غيبت او مردم خواهند گفت: وى [صاحب الامر (عج)] از دنيا رفته، چرا كه اگر زنده است پس كجاست؟ [در مقابل اين همه ى ستم و بى عدالتى و... عكس العملى نشان نمى دهد]».[2]

علاوه بر موارد مذكور نشانه هاى ديگرى نيز براى غيبت امام عصر (عج) ذكر شده است:

در اين دوره مردم از يكديگر برائت خواهند جست.[3]

مردم بى پناه خواهند شد و جاى امنى پيدا نخواهند كرد...[4]

مردم به نزاع با يكديگر و آب دهان انداختن به صورت همديگر خواهند پرداخت.[5]