اين ها را پيدا نكرده است. مگر خود وحى كه يك بشرى برسد به حدّى كه دستور از ماوراء طبيعت بگيرد، كمتر است از مسأله زنده بودن يك نفر هزار و سيصد سال؟ دنياى دين براى همين است كه چشم انسان را باز كند و فكر انسان را از محدوديت جريان هاى عادى خارج كند».[1]

زيست شناسان مى گويند عمر بشر اندازه و حد ثابتى ندارد، در طبيعت همه گونه عمر بوده و ممكن است باشد.

وايزمن، دانشمند آلمانى مى گويد: «مرگ لازمه قوانين طبيعى نيست و در عالم طبيعت، از عمر ابد گرفته تا عمر يك لحظه اى، همه نوعش هست آنچه طبيعى و فطرى است عمر جاودانى و ابدى است. بنابراين داستان عمر 969 ساله «مِتوشِيلح» نه مردود عقل است و نه مردود علم. در همين دوره ما ميزان طول عمر بالا رفته است و دليلى ندارد كه از اين بالاتر نرود و يك روز نيايد كه بشر به عمر نهصد ساله برسد».[2]

پس طبق نظر متخصصان، طول عمر انسان به هر اندازه هم باشد برخلاف اصول علمى نيست، بلكه علم آن را تأييد مى كند. تأييد طول عمر، از ديدگاه يافته هاى علمى جديد تا جايى است كه در دوره ى اخير، در صدد بر آمده اند تا حد و مرز را از زندگى انسان بردارند و با پيدا كردن راه سالم نگه داشتن سلول هاى بدن، سال هاى زيادى بر آن بيفزايند.

فصل دوم: مهدويت در قرآن و حديث هاى نبوى (صلى الله عليه وآله)

مهدويت در قرآن

استادمطهرى (رحمه الله)،درباره ىسابقه ى«اعتقاد به مهدويت»،موضوع مهدويت درقرآن وحديث هاى نبوى رامطرح مىكند.