است. مردمان هندوستان را هندو مى خوانند. در حقيقت هندوييسم دين آن ها به حساب مى آيد كه توسط Rig Veda آغاز شد و پس از سرايت به فيلسوفان راه خود را به سوى رهبران سياسى نيز گشوده است و امروزه به عنوان پديده ى روحى خارق العاده اى كه به زندگى عملى انسان پيوند خورده است مى باشد. با وجود اين كه پايه هاى مستحكم آن بارها و بارها در طول مزاحمت ها و تاخت و تازها دچار تزلزل گرديده، اما هرگز انسجام خويش را از دست نداده است. هندوييسم با اين كه به احياى بى عدالتى اجتماعى پرداخت، گاهى نيز بذر مخالفت و شورش را بر عليه آن به بار نشاند. از بزرگ ترين فضيلت هاى آن مى توان به حالت انعطاف پذيرى، عموميت و فقدان حكم قطعى اشاره نمود. هندوييسم فاقد هر گونه رسم يا سنت معمول است. اگر سير تاريخى آن را مورد بررسى قرار دهيم تنها به چهار اصلى مى رسيم كه از نظر Upanishads

Vedas خواهر تلقى مى شوند:

جينسيم،[1] بوداييسم[2] و سيكليسم[3] كه همگى زاده ى سنت قديم است و از طريق هندوستان و هندوييسم به جهانيان عرضه شده است.

از شكوه و جلال هندوييسم هنوز هم ذره اى باقى مانده، اما در طول زمان از خطر تحريف در امان نمانده است. اين مكتب محتاج نوعى بازشناسى معقولانه و نوعى معادل سازى با سنت مردمان هند مى باشد.

هندوييسم همگام با برهماييسم (كه در صفحات بعد توضيح داده مى شود) توسط Vedas كه پايه ى باور فرهنگ هندى است پايه گذارى و بررسى شد و بعدها اين گوهر فرهنگ هند توسط آريايى هاى قديم شناسايى گرديد. در باور برهمايى ها افكار غير مذهبى همواره محبوس باقى خواهند ماند و معتقدند گفتمان غيرمذهبى در مكتب هندو اغلب نوعى گزافه گويى است. تحميل تفكر برهمايى بر فرهنگ هندى