قرآن كريم در دستور به استعانت از ياد خدا مى فرمايد : واذكر ربك فى نفسك تضرعا وخيفه و دون الجهر من القول بالغدو و الاصال ولاتكن من الغافلين

مداومت بر ياد خدا در هر بامداد و شامگاه به معنى رخصت در نيمروز نيست بلكه كنايه از تداوم در همه حالات و همه اوقات است

ياد خدا و طريق پاسدارى از حريم جان

انسان همواره در سفر و هجرت است و دشمن كمين كرده و مى كوشد تا حريم كعبه دل را مورد تهاجم قرار دهد و در اطراف دل مى گردد تا روزنه نفوذى را پيدا نمايند و انسان متذكر همواره با ياد خدا به پاسدارى از حريم دل مشغول است و هرگاه پندار و خيالى باطل قصد راهيابى و نفوذ را بنمايد او متوجه شده و آن را دور مى دارد

و ان الذين اتقوا اذا مسهم طائف من الشيطان تذكروا فاذاهم