اسم الکتاب : انتظار بشر از دين المؤلف : جوادی آملی، عبدالله الجزء : 1 صفحة : 217
اگر فتواي دين اين است که مسلمان نبايد بگذارد در روي زمين کسي
گرسنه يا تشنه بماند، پس هر که نَفَس مي کشد و مزاحم انسان و اسلام نيست،
تحت تکفّل عمومي مسمانان است و مسمانان بايد او را تأمين کنند. بنابراين،
اصل کلّي اين است که هر کس از مسلمان يا کشور اسلامي استمداد کند، حتّي اگر
در دورترين نقطه هاي زمين باشد و نيز استمدادش اعم از کمک سياسي، فکري و
فرهنگي، اقتصادي و کمک نظامي باشد، مسلمانان بايد به کمک آنها بشتابند؛
وگرنه مسلمان واقعي نيستند و هرگز نمي توانند به ناتواني خود استناد کنند؛
زيرا اين توان، توان و قدرت تحصيلي است؛ نه حصولي؛ يعني مسلمان بايد اين
توان را در همه ابعاد فراهم کند تا بتواند عملاً اقدام نمايد.
اگر کسي بگويد: من نمي دانستم و نمي توانستم، از او مي پرسند که چرا
ياد نگرفتي و توانا نشدي؟ و هرگز علم يا قدرت اقتصادي، خود به خود نصيب
کسي نمي شود؛ بلکه شرايط آن تحصيلي است و بايد فراهم شود.
يادسپاري: لزوم کمک نظامي و مانند آن، مي تواند در صورت ميثاق ملّي
يا منطقه اي يا بين المللي مشروط و محدود باشد؛ زيرا رعايت تعهّد نيز از
احکام حتمي اسلام است.
توسعه فرهنگي و دين
1 ـ دين به فراگيري علوم سودمند دستور مي دهد؛ حتي اگر لازم باشد
بايد براي فرارگيري آن به دورترين نقاط عالم سفر کرد؛ چنان که پيامبر
اسلام صلي الله عليه و اله و سلّم فرمود: ¦«أُطلبوا العلم و لو بالصّين»¦. 1
علم در اين روايت، عام است و شامل علوم مختلف انساني، تجربي، رياضي و...
مي شود.
1. بحار الانوار، ج 1، ص 177، 180.
اسم الکتاب : انتظار بشر از دين المؤلف : جوادی آملی، عبدالله الجزء : 1 صفحة : 217