اسم الکتاب : آموزه هايي از قرآن و حديث المؤلف : دیاری بیدگلی، محمدتقی الجزء : 1 صفحة : 60
درس هفتم
ايمان
درآمد
ايمان علاوه بر شناخت و معرفت، نوعى تسليم و پذيرش قلبى است. بعد
درونى و حقيقت ايمان، پذيرش قلبى خداوند و تسليم در برابر اراده تكوينى و
تشريعى اوست. رفتار انسان بر اين پذيرش و تسليم قلبى گواهى مى دهد و
جلوه بيرونى ايمان شمرده مى شود.
در ديدگاه قرآن و معصومان(عليهم السلام)، ايمان
با عمل صالح ارتباطى تنگاتنگ دارد; همچنان كه كفر و الحاد زمينه تكذيب
و انكار حقايق و آيات الهى را پديد مى آورد. كسى كه درپى تكامل و
تعالى خويش است، بايد خود را از گناهان دور سازد. پيامبر گرامى(صلى الله
عليه وآله) دين را به درختى تشبيه مى كنند كه ايمان ريشه و اساس آن، و
دورى از گناه ميوه آن است، سپس مى فرمايند:
در واقع، مى توان مراحل پاس دارى از
حريم ايمان را به مراتب عقلى (شناخت)، قلبى (محبت) و عملى (تقوا) تقسيم
كرد. مرحله عملى در اصل، همراهى كردار با قلب و گفتار است. از اين رو،
در روايات مى خوانيم:
ايمان حقيقتى نهفته در قلب آدمى است كه كردار او بدان گواهى مى دهد.[2]
امام خمينى(قدس سره) در اين زمينه، چنين بيان مى دارد: