ج . سنت هيچ دليليتى ندارد , يعنى مصدر تشريع محسوب نمى شود . بنابراين ,كار سنت تنها تبيين و تفسير آيات[ ( قرآن]) است , و[ ( قرآن]) است كه أولا و بالذات مصدر تشريع مى باشد . زيرا , در نظر اسلام , قانونگذار و مصدر تشريع ذات بارى تعالى است , و سنت نبويه و أئمه أطهار ( س ) مفسر و مبين وحى است . بدين ترتيب , سنت نه عرضا مصدر تشريع محسوب مى شود و نه طولا و اگرظاهرا آن را جزو أدله أربعه مى شمارند , به اعتبار تفسير و تبيين آيات احكام است . پيامبر اكرم ( ص ) قانوگذار نيست و أئمه أطهار ( ع ) قانونگذارنمى باشند , بلكه به مصداق[ ( أهل البيت أدرى بما فى البيت]) مفسرند , و آشناترين و آگاهترين مردم به وحى و كتاب عزيز مى باشند .

3 . خبر متواتر و خبر واحد

بحث ديگر در مورد خبر متواتر و خبر واحد است . خبر متواتر خبرى است كهافاده سكون نفس كند , به حيثيتى كه هيچ گونه شك و شبهه اى در نفس نباشد وجزم قاطع بياورد . مقصود از[ ( تواتر]) آن است كه خبر از جانب دسته و گروهىنقل شود كه عادتا تواطى همه آنها بر كذب ممتنع باشد , يعنى ممتنع باشد كه همه روات خبر در زمانها و مكانهاى مختلف جمع گردند و متفق بر آن شوند كه خبرى را بدروغ بگويند و جعل كنند . در منطق قضايايى را[ ( متواترات]) مى خوانند كهعقل , به واسطه قوه سامعه , آنها را تصديق مى كند و بر محتواى آن جزم و قطعپيدا مى كند مثل اينكه گفته مى شود پيامبر اسلام محمد بن عبدالله ( ص ) است و[( قرآن]) بزرگترين معجزه جهان هستى است . در تواتر منطقى , امورى را شرط كرده و در حجيت آن دخالت داده اند , از جمله , أمرى كه تواتر نسبت به آن تحقق مى يابد بايد از محسوسات باشد نه از معقولات , [7] و نيز اخبار و شهادات متعدد به يك شهادت منتهى نشود , و همچنين مفيد قطع و يقين باشد . بعضى أزأخباريان و بزرگان أهل حديث عدد شهادتهايى را كه بر پايه آن تواتر تحققمى يابد تعيين كرده , و بعضى