است وارد نيست و تفصيل آن در جاى خود مبرهن و مدلل است . بنابراين
اشكالاتى كه در بداء وجود دارد در نسخ نيست چون بداء ( نه معنى ثلاثى
مجرد ) موجب قول به جهل ذات بارى تعالى مى شود , و اين معنى با علم
حضورى بارى تعاى منافات دارد , و نيز با علم به ذات خود , كه علة العلل
است و مستلزم علم به معلولاتو علم به تمامى حوادث در جهان هستى است : ﴿ يعزب عنه مثقال ذرة فى السموات و لا فى الارض و لا أصغر من ذلك و لا اكبر الا فى كتاب مبين ﴾
. [16] در نتيجه بداء ( به معنى ثلاثى مجرد ) محال است مگر آنكه بداء
را به معنى ابداء بگيريم . [17] اما در نسخ احتياج به اين سخن نيست ,
و تفصيل آن در اصول مذكور است . [18]