البته اگر قائل به انحلال خطاب بنحو عام انحلالى باشيم , محققا تمامى افرادطبيعت در عرض هم قرار مى گيرند . در عام انحلالى مدلول التزامى امر با مدلولمطابقى نهى و بالعكس تكاذب مى كنند و مسئله وارد باب تعارض مى شود و مورد از مسئله اجتماع أمر و نهى خارج مى شود .

مقام قدرت در تعلق تكليف

در علم اصول قدرت را به دو نوع قدرت شرعى و قدرت عقلى تقسيم مى كنند . غرض از قدرت شرعى , قدرتى است كه در لسان دليل ثبوتا و اثباتا لحاظ شده و در ملاك و مصلحت دخالت داشته باشد , ولى قدرت عقلى در لسان دليل لحاظ نمى شود و در ملاك نيز دخالت ندارد . پس اگر قدرت بر انجام مأموربه در حيزخطاب قرار گيرد يعنى در لسان دليل بيايد , قدرت شرعى است مثل آيه شريفه ﴿ ولله على الناس حج البيت من استطاع اليه سبيلا﴾ در اينجا أمر تكليف بر عنوان مقيد به استطاعت بار شده است , در نتيجة حجى كه أفراد بر آن قدرت نداشته باشند