‌ ارزنده‌ترين پديده اقتصادى در عربستان آن روز، برقرارى بازارها و نمايشگاه‌هاى فصلى بود كه براى رونق بخشيدن به تجارت داخلى و خارجى، در هر شهر و منطقه‌اى، متناسب با موقعيت جغرافيايى و اجتماعى، برگزار مى‌شد. دومه‌الجندل، مشقر، صحار، عدن، صنعا، عكاظ نام‌هاى شمارى از آن نمايشگاه هاست. تجار جاهلى در حاشيه نمايشگاه‌ها، براى گرم نگهداشتن بازار داد و ستد، مراسم خوشگذرانى، شادى، موسيقى، شعر خوانى و... برپا مى‌كردند.

[1]

‌ وضعيت معاش عرب‌ها اسفبار بود و زندگى در سراسر جزيره با دشوارى سپرى مى‌شد. امام على (عليه السلام) در اين باره مى‌فرمايد:

خدا محمد(صلى الله عليه وآله) را فرستاد‌... در آن زمان شما اى قوم عرب،... در بين سنگ‌هاى خشن و مارهاى گزنده مى‌خوابيديد، از آب تيره مى‌نوشيديد، غذاى خوبى نداشتيد، خون يكديگر را مى‌ريختيد، پيوندتان را از خويشان مى‌بريديد و جنگ مى‌كرديد. [2]

و. اوضاع دينى

عنصر اصلى دين قبايل عرب جاهلى، شرك و بت پرستى و به تعبيرى، آميزه‌اى از تعدد خدايان( Polytheism ) و طبيعت‌پرستى بود. اعتقاد به جن، ارواح و پرستش ماه و ستارگان، به ويژه ستاره شعراى يمانى، در ميان برخى از قبايل رواج داشت. [3] بت‌ها و بتواره‌هاى عرب، كه شمار آن‌ها به 360 مى‌رسيد، اگر به شكل انسان بود ‌صنم‌ و چنانچه شكلى خاص نداشت، ‌وثن‌ ناميده مى‌شد; مانند سنگ‌هاى مقدس و برخى خانه‌ها و درختان. [4]

‌ در كنار بت‌هاى اختصاصى هر قبيله مانند بت‌هاى سواع، ودّ، يغوث، يعوق و نسر، مهم‌ترين بت‌هايى كه اكثر قبايل عربستان مركزى آن‌ها را عبادت مى‌كردند، عبارت بود از ‌لات‌، ‌منات‌ و ‌عزى‌. [5] بت ‌هبل‌ كه به شكل انسان و بسيار مورد احترام بود، در داخل