كه در عمر 250 ساله امامت معصومان (عليه السلام) ، با آن همه دشوارى‌ها و موانع عينى، يك لحظه چشم‌پوشى از مسؤوليت يافت نمى‌شود; بلكه با آگاهى كامل از موانع و مشكلات جامعه، سراسر درگيرى، مراقبت نشر فرهنگ قرآن، تبديل همه عرصه‌هاى اجتماعى، فرهنگى و جغرافيايى به پهنه نبرد حق و باطل و مقابله جدى با حركت‌هاى انحرافى است.

بررسى رفتار زندگى 250 ساله امامان (عليهم السلام) در آزمون‌هاى عملى جامعه مى‌تواند ما را در درست پيمودن مسير زندگى يارى دهد. زندگى‌سياسى، منش‌اجتماعى و روش‌مبارزاتى ائمه (عليهم السلام) به‌منظور اعتلاى كلمه توحيد و استقرار حكومت الهى، در موقعيت‌هاى مختلف، نه تنها خاطره‌اى ارزنده و شكوه‌مند به‌شمار مى‌آيد; بلكه به‌عنوان درس، اُسوه كامل و تجربه ثبت شده مورد اهتمام جدى همه مناديان نجات انسان و جامعه انسانى است.

‌ با دقت در عملكرد اين اسوه‌ها خواهيم ديد كه در شناخت عينيت جامعه براى نشر صلاح و رستگارى، مهم‌ترين عامل، درك عميق و ديد نافذى است كه بايد يك رهبر از آن برخوردار باشد تا با تدبير مناسب به حمايت و تقويت شايسته حق پرداخته، در برابر شبهه‌انگيزى‌هاى باطل، پاسخى حكيمانه و خردپذير ارائه كند. [1]

نرمش قهرمانانه امام حسن(عليه السلام)

پيشواى دوم جهان تشيّع، امام حسن مجتبى (عليه السلام) كه درشمار پنج‌تن آل‌عبا [2] و همراهان پيامبرخدا (صلى الله عليه وآله) در داستان مباهله [3] جاى دارد، حدود هفت سال از عمر خود را در پرتو تعليمات و الطاف جدّ بزرگوارش به‌سر برد. پس از آن، حدود 30 سال، همراه پدرش زيست و آن گاه ده سال، در دوران سلطنت معاويه، [4] امامت امت را به عهده داشت.

‌ امتيازات فراوان اخلاقى و فضايل انسانى او نزد اهل‌سنت و شيعه مشهور است. سيوطى،