عَدُوِّكَ نَفْسُكَ الّتِى بَيْنَ جَنْبَيْكَ‌)[1] اين سخن پيامبر (ص) كاملًا بيان مى‌كند كه منظور از اين نفس، نه آن نفس انسانى است، بلكه مجموعه خواسته‌هاى مادى بى‌حدود است. يك وقت خواسته‌هاى انسان محدود به حدود امور مثبت است. مى‌گويد، مال مى‌خواهم، ولى فقط حلال، هر چند كه اين مال حلال در زندگى من اندك باشد و من دركنارش زندگى‌ام را با زحمت اداره كنم، و نمى‌گذارد كه نفسش از دايره حدود الهى بيرون برود و ميدان‌دار بشود و بگويد مى‌خواهم و خيلى هم مى‌خواهم، و از هر راهى كه بشود، مى‌خواهم. صاحبان اين خواسته، رباخور مى‌شوند؛ قطعاً سارق مى‌شوند؛ قطعاً رشوه‌گير مى‌شوند؛ يقيناً غاصب مى‌شوند؛ يقيناً حقوق برادر، پدر، مادر، زن، بچه، مردم، دولت و ملت را به يغما مى‌برند؛ چون قلمِ زندگى، در دست دشمن است و دشمن هيچ رحمى ندارد، اين‌ها روز قيامت با يك وجود پر از

[1] 1. ابن ابى‌جمهور احسائى، عوالى‌اللئالى، ج 4، ص 118.