با لا اله‌الا الله پيوند داشته باشد كه (ى‌ حْجِزُهُ عَنِ الْمَعَاصِى‌): قدم را به طرف گناه متوقف كند.[1] اگر چنين لا اله الا الله‌اى گفتى، حضرت (ص) مى‌فرمايد، آن، بهاى بهشت است. حالا آدم با چنين بهشتى كه زنده بوده و نگذاشته آدم به طرف گناه برود، وارد محشر بشود، سزاوار بهشت است. به راستى، آن وقت كه بقيه اعمال را بخواهند مزد بدهند، ديگر چه چيزى را مى‌خواهند به آدم عنايت كنند. خدا مى‌داند.

چرا شما كه محور زندگى‌تان عقل است، اما عقل متكى به معرفت دينى، در اين چهل و پنجاه سال، اين ظرف وجود را از اين همه سرمايه‌هاى سنگين معنوى پر نكنيد؟ اين كه من اصرار به معرفت دينى دارم، به خاطر آن است كه كلّ اروپا و آمريكا، متكى به عقل تنهاست. در مملكت ما هم فقط گه‌گاهى تزشان بر زبان بعضى چهره‌ها جارى مى‌شود، (خردورزى). اين (خردورزى)، مكتب‌

[1] 1. مستدرك‌الوسائل، ج 11، ص 288.