مي تواند جوانب تاريك حيات را روشن كند. حج قبل از اين كه يك امر عقيدتي يا دستور مذهبي يا سنت الهي باشد يك فرمان آموزشي و تربيتي و يك عامل بسيار مؤثر و مهم براي تحرك در همه شؤون وجود است.

خداوند مهربان به بنده با اخلاص و عبد ارجمندش ابراهيم (عليه السلام) دستور داد تا مردم را براي طواف آن حريم بخواند، باشد كه از اين فيض عظيم الهي بهره گرفته و سود بي نهايت برند.

خانه خدا يك آزمايشگاه است و بايد از اولين نفر زائر تا آخرين فردشان در اين مركز معنوي آزمايش شوند.

اين خانه از سنگ هاي سياه بي آلايش، بدون زينت و نقش و نگار بنا شده، تا از طريق به جا آوردن اعمال ظاهر و باطن و انجام مناسكش، مردم از كشش هاي مادي غلط و جاذبه هاي شيطاني رها شوند.

قرار داشتن خانه حق در دامنه كوه ها، سراشيب دره ها، كنار بيابان داغ و سوزان و صحرايي بدون آب و علف و در ميان ريگزار و سنگستان، خود يكي از اسرار است و شايد سرّ آن اين باشد كه مردم را با جلب به آنجا از غرق شدن در زرق و برق هاي پوچ رهايي دهند و به آنان بفهمانند كه اگر مادي گري صرف، اساس حيات بود، بايد جلوه هاي مادي پيرامون حرم از همه جا بيشتر مي شد.

آري، اين امكان بود كه آن خانه را از زمرد سبز، ياقوت درخشان، لؤلؤ و مرجان و طلاي ناب و نقره بنا كنند، اما اين ساختمان با توجه به معاني بلند مناسكش، ميدان سينه را از تصرف شيطان خالي كرده و كوشش و تلاش آن دشمن خطرناك را براي از بين بردن شخصيت معنوي انسان خنثي مي كند.