«وَالْبَلَدُ الطَّيّبُ يَخْرُجُ نَبَاتُهُ بِإِذْنِ رَبّهِ» خيلى اين آيه زيباست، مى فرمايد: زمين پاك و مستعد و آماده آنچه را كه مى‌روياند به اذن پروردگار است؛ يعنى اين گياه محصول اراده الهى است، يك درخت خدايى است و يك محصول با منفعت است.

«وَالَّذِى خَبُثَ لا يَخْرُجُ إِلا نَكِدًا» اما زمينى كه استعداد و آمادگى ندارد، شوره زار است، به فرموده قرآن مجيد، خبيث و آلود و ناپاك است، آنچه كه از اين زمين بيرون مى آيد هم خيلى كم است و هم يك محصول بى فايده؛ يك محصول پوكى است كه هم صاحبش از كاشتن آن ضرر كرده و هم مردم رغبتى به خريدن ندارند.

آنچه مهم است اين است كه قرآن هم مى فرمايد: «نكداً»؛ يعنى اين قدر هم اين محصول پوك، پر نيست كه بتوان چند تا گاو و گوسفند را در آن بچرانند، به درد گوسفند و گاو هم نمى خورد، در هر دو سه وجب آن، چيز بيخودى سر از خاك در آورده كه نه سبز است، نه زيباست و نه فايده اى دارد.