ديگر از او حيا مى‌كنم‌[1] گفتم: تو كه از شصت سال گذشتى و سر و صورتت پر از سفيدى است، چه مى كنى؟ گفت: چكار بكنم؟ تكان عجيبى خورد!. گفتم: ديروز چقدر آوردى؟ آن زمان، گفت: هفت هزار تومان! هفت هزار تومان شمردم و گفتم: اين پول مشروب ها، به اينها هم بگو ديگر نخورند و بلند شوند بروند. همه را بيرون كرد. با هم رفتيم تمام مشروب ها را داخل چاه ريختيم. رفتم رفقايم را آوردم يك پولى روى هم گذاشتند، بيست و چهار ساعت نشد كه به تعداد دويست نفر ديگ و بشقاب و قاشق و چاقو همه چيز آورديم!؛ يعنى من صبح اين كار را كردم، بعد از ظهر آنجا تابلوى چلوكبابى خورده بود، چلوكباب هم داشت! روز اول هم يك روحانى گفت: دويست پرس چلوكبابش را من مى‌خرم! بعد هم ديگر چلوكبابى شد!.

امام حسين (ع) و نپذيرفتن دعوت هاى باطل‌

در حادثه كربلا نيز يك «نه» بوده! معناى «نه»

[1].. «شَبيِبُ المُؤمنِينَ نُورى، وَ انَا أَستَحيِى أن أحرق نُورى بِنَارى. (فضائل الشيعه: 21، ح 18).»