انگار اينها يك جمعيت و دار و دسته خاصى بودند كه در ساوه زندگى مى‌كردند.

از شخصى پرسيدم: اينها كه قيافه خاص و لباسهاى مخصوصى دارند، اهل همين شهر هستند؟ گفت: بله. گفتم: اينها دينشان چه دينى است؟ گفت: مسلمانند. گفتم: اينها چه كسانى هستند؟ گفت: اينها اسمشان طايفه «جماليه» است. گفتم: طايفه جماليه يعنى چه؟

گفت: اينها همه مريد و تربيت شده «شيخ جمال ساوه‌اى» هستند كه به آنها مى‌گويند جماليه! گفتم: شيخ جمال كيست؟

آن وقت ابن بطوطه شرح حال شيخ جمال را كه از زبان مردم شنيده اين چنين نوشته است.

شيخ جمال آخوندى بود جوان، درس خوانده و با سواد، هر روز صبح براى درس دادن به طلبه ها، به طرف محل درس حركت مى‌كرد، كارى هم به كار كسى نداشته، از آن مسيرى كه نزديك به مدرسه بوده رد مى‌شده تا به مدرسه برسد و درس را شروع كند.

خانه‌اى در مسير راهش بود كه خانه زن جوانى بود. زن شوهر داشت، شوهر زن به سفر رفته بود، چند