هَجْعَهٍ مِنَ الْامَمِ»[1]: خواب سنگين امت‌ها طولانى شده بود. هفتاد و هشتاد سال، يك نسل در خواب زندگى مى‌كرد و مى‌مرد. نسل بعدى هم خواب بود. نسل بعدى هم خواب بود. در هر زمان هم دشمنان و شياطين و هم دوستان، به يك شكلى براى مردم لالايى خواندند و مردم را خواب كردند.

تلاش دشمن براى خواب كردن مردم‌

آلان لالايى كه براى مردم دنيا مى‌خوانند، خيلى پرزورتر از لالايى قديم است. سينماهاى دنيا، تلويزيون‌هاى دنيا، راديوهاى دنيا، بنگاه‌هاى تبليغاتى جهان و انواع وسايل ارتباط جمعى در كره زمين، صد در صد براى خواب كردن مردم دارند فعاليت مى‌كنند، صد در صد.

من سندى را ديدم كه متعلق به زمان ناصرالدين شاه قاجاراست. خيلى سند عجيبى مى‌باشد. آن زمان، تمام هندوستان در اختيار انگلستان بود و لندن يك نايب‌السلطنه داشت كه در هندوستان حكومت مى‌كرد. حالا آن زمان، فكر كنم جمعيت هند، بيش‌

[1] 3. نهج‌البلاغه، خطب 158.